Czy w nowym stanie prawnym przepisy będą określały maksymalną długość umowy o pracę na czas określony?

Limit pierwszy – 33 miesiące

Biorąc pod uwagę kryterium przedziału czasowego, w którym dopuszczalne będzie posłużenie się przez strony umową o pracę na czas określny, należy zwrócić uwagę na kilka istotnych parametrów:

• do limitu wliczane są wszystkie okresy zatrudnienia między tym samym pracodawcą oraz pracownikiem, bez względu na ewentualne przerwy w zatrudnieniu,
• w przypadku umów zawartych na czas określony trwających w dniu 22.02.2016 r. bieg 33-miesięcznego okresu rozpoczyna się od tego właśnie dnia,
• umowy trwające w dniu 22.02.2016 r. zawarte na okres dłuższy niż 33 miesiące (licząc od dnia wejścia w życie zmian) staną się umowami na czas nieokreślony, chyba że wystąpi jedna z 4 okoliczności przewidzianych w art. 25¹ § 4 kodeksu pracy,
• do limitu nie są wliczane: zastępstwo pracownika, praca dorywcza lub sezonowa, okres kadencji oraz umowy zawarte z powołaniem na tzw. przyczyny obiektywne leżące po stronie pracodawcy.

Limit drugi – 3 umowy

Z dniem 22.02.2016 r. do obrotu prawnego wprowadzona zostanie możliwość zawarcia jeszcze jednej umowy o pracę na czas określony w porównaniu do dotychczasowych rozwiązań prawnych. Można będzie bowiem zawrzeć maksymalnie trzy umowy na czas określony. O czym musimy pamiętać?

• w „liczniku” uwzględniane będą, podobnie jak obecnie, także tzw. aneksy wydłużające umowy o pracę,
• przestaje obowiązywać przesłanka przerwy wynoszącej co najmniej 1 miesiąc,
• do limitu nie wliczane są: zastępstwo pracownika, praca dorywcza lub sezonowa, okres kadencji oraz umowy zawarte z powołaniem na tzw. przyczyny obiektywne leżące po stronie pracodawcy,
• umowa na czas określony trwająca w dniu 22.02.2016 r. będzie albo pierwszą, albo drugą umową na czas określony – stosuje się do niej nowe przepisy.

Czas trwania poszczególnych umów… limitowany?

Analizując granice „terminowego” zatrudnienia musimy pamiętać o podanych powyżej dwóch parametrach łącznie. Planując więc umowy na czas określony ograniczeniem jest zarówno przedział czasowy, jak i liczba dopuszczalnych umów. Pomimo iż ustawodawca wprost nie wskazuje, na jaki maksymalny okres czasu można zawrzeć konkretną umowę na czas określony, z całą pewnością należy „zawrzeć się” w 33 miesiącach. Można więc wskazać następujące (skrajne) sytuacje:

• przykład 1 – umowy na czas określony: pierwsza – 10 miesięcy, druga – 10 miesięcy, trzecia – 12 miesięcy = 32 miesiące,
• przykład 2 – umowy na czas określony: pierwsza – 24 miesiące, druga – 9 miesięcy = 33 miesiące,
• przykład 3 – umowy na czas określony: pierwsza – 9 miesięcy, druga – 9 miesięcy, trzecia – 9 miesięcy = 27 miesięcy.

W pierwszym przypadku, co łatwo zauważyć, nie został optymalnie wykorzystany limit 33 miesięcy, ponieważ liczba umów uniemożliwia zawarcie kolejnej umowy na czas określony. Druga sytuacja natomiast obrazuje, iż w dopuszczalnym okresie zawarto jedynie dwie umowy na czas określony, w trzeciej z kolei nie wykorzystano również dozwolonego przedziału czasowego.

Podsumowując…

Czas trwania poszczególnych umów na czas określony nie jest wprost określony w nowych przepisach. Mając na uwadze, iż obydwa limity należy traktować łącznie, bardziej praktycznym rozwiązaniem wydaje się być zawieranie dłuższych umów na czas określony trwających łącznie 33 miesiące. W ten sposób unikniemy sytuacji, w której zawierając krótsze umowy wyczerpiemy limit odwołujący się do liczby umów nie wykorzystując jednocześnie limitu czasowego.