Skopiuj link
Okres składkowy i nieskładkowy wymagany do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, określony w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), jest zróżnicowany w zależności od wieku, w którym powstała niezdolność do pracy, i wynosi:
- 1 rok – jeśli niezdolność powstała przed ukończeniem 20 lat,
- 2 lata – jeżeli niezdolność powstał w wieku powyżej 20 do 22 lat,
- 3 lata – jeżeli niezdolność powstał w wieku powyżej 22 do 25 lat,
- 4 lata – jeżeli niezdolność powstał w wieku powyżej 25 do 30 lat,
- 5 lat – jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.
Zgodnie z art. 58 ust. 2 ustawy okres, o którym mowa w ust. 1 pkt. 5, a więc wymagany wyłącznie od osób, u których niezdolność do pracy powstała powyżej 30 lat, wynoszący co najmniej 5 lat, musi przypadać w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.
Przepisy art. 58 nie określają, że okres składkowy i nieskładkowy wymagany od osób, u których niezdolność do pracy powstała do 30 lat, ma być osiągnięty w ściśle oznaczonym czasie, tak jak tego wymaga przepis art. 58 ust. 1 pkt 5, dotyczący osób, które stały się niezdolne do pracy w wieku powyżej 30 lat. Zatem jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku 25 lat, 4 lata okresów składkowych to wystarczający staż do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.