Zmiana czasu na zimowy a konsekwencje w sferze czasu pracy i wynagrodzeń

Pracownicy świadczący pracę w godzinach przypadających na moment cofnięcia wskazówek zegara będą pracowali o jedną godzinę dłużej. Dodatkowa godzina pracy powinna zostać opłacona normalnym wynagrodzeniem (por. wyrok Sądu Najwyższego z 3.06.1986 r., I PRN 40/86, OSNC 1987/9/140).

Poza tym, ta dodatkowa godzina – co do zasady – spowoduje przekroczenie dobowej normy czasy pracy. Dotyczy to najszerszej grupy pracowników zatrudnionych w podstawowym systemie czasu pracy oraz pracowników zatrudnionych w systemie równoważnego czasu pracy, którzy w dniu zmiany czasu na zimowy, zgodnie z rozkładem czasu pracy, mieli pracować 8 godzin. W ich przypadku dojdzie do powstania godziny nadliczbowej, która powinna zostać zrekompensowana przez oddanie w zamian czasu wolnego na wniosek pracownika w trybie art. 151² § 1 kodeksu pracy bądź z inicjatywy pracodawcy w trybie art. 151² § 2 kodeksu pracy. Jeżeli jednak nie dojdzie do rekompensaty w formie oddania czasu wolnego, wówczas za przepracowaną godzinę nadliczbową pracownicy ci otrzymają normalne wynagrodzenie wraz ze 100% dodatkiem (zob. art. 151¹ § 1 pkt 1a kodeksu pracy).

Oznacza to, że pracownik, który w zamian za wydłużenie normy dobowej ponad ósmą godzinę, w związku z przejściem na czas zimowy, nie otrzyma czasu wolnego – nabędzie prawo do wynagrodzenia za 9 godzin pracy w tym dniu oraz 100% dodatek za jedną godzinę nadliczbową.

Pracodawca może zapobiec powstaniu pracy nadliczbowej podejmując decyzję o skrócenie do 8 godzin czasu trwania nocnej zmiany, na której ma nastąpić odwołanie czasu letniego. W efekcie pracownicy zatrudnieni na tej zmianie zakończą pracę o jedną godzinę wcześniej.