Skopiuj link
Warto zwrócić uwagę, że nie każdy ubezpieczony nabędzie prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, pomimo trwania niezdolności do pracy. Ustawodawca przewidział wyjątek dla osób, które posiadają prawo do emerytury, zarówno w trakcie trwania zatrudnienia, jak i po ustaniu tytułu do ubezpieczenia chorobowego.
Zgodnie z treścią art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa: "Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz do urlopu dla poratowania zdrowia, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów."
Należy zatem przyjąć, że prawa do świadczenia rehabilitacyjnego nie nabędzie osoba, która nabyła prawo do emerytury. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy pobiera świadczenie, czy też nie. Należy pamiętać, że ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie nakłada na uprawnionego obowiązku składania wniosku o przyznanie emerytury w momencie osiągnięcia wieku emerytalnego. O terminie tym decyduje sam ubezpieczony.
"W orzecznictwie uznaje się także, że osobą uprawnioną do emerytury w rozumieniu art. 18 ust. 7 ustawy zasiłkowej jest także osoba, która spełnia wszystkie przesłanki nabycia prawa do tego świadczenia i której prawo do emerytury zostało ustalone decyzją organu rentowego, nawet jeżeli prawo to uległo zawieszeniu. Zawieszenie prawa do emerytury nie oznacza pozbawienia uprawnień do tego świadczenia, a jedynie de facto wstrzymanie jego wypłaty na pewien czas. Natomiast jeśliby ustawodawca zamierzał wykluczyć z grona osób uprawnionych do świadczenia rehabilitacyjnego tylko ubezpieczonych, którzy korzystają ze swoich uprawnień emerytalnych, dałby temu wyraz inaczej redagując treść tego przepisu, tzn. zamiast określenia „uprawniona” użyłby pojęcia „pobierająca” (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 3 czerwca 2008 r., I UK 405/07, z dnia 24 sierpnia 2010 r., I UK 41/10, OSNP 2011 nr 23-24, poz. 308; z dnia 28 kwietnia 2016 r., I UK 261/15, z dnia 25 maja 2017 r., III UK 121/16, z dnia 2 października 2018 r., I UK 248/17, OSNP 2019 nr 4, poz. 53)." (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2020 roku, sygn. I UK 291/19).
Ponadto, z dniem 1 stycznia 2022 roku wchodzi w życie dodany do przywołanego wyżej art. 18 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, mocą ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw z dnia 24 czerwca 2021 roku, ust. 8 o następującej treści:
"Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do osoby, która ma ustalone prawo do emerytury lub renty inwalidzkiej na podstawie ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin."