Skopiuj link
Z art. 73 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku Karta Nauczyciela wynika, iż z urlopu dla poratowania zdrowia może skorzystać nauczyciel zatrudniony w pełnym wymiarze zajęć na czas nieokreślony, po przepracowaniu co najmniej 7 lat w szkole.
Urlopu dla poratowania zdrowia udziela dyrektor szkoły w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia, w wymiarze nieprzekraczającym jednorazowo roku. Jeżeli nauczycielowi do nabycia prawa do emerytury brakuje mniej niż rok, urlop dla poratowania zdrowia nie może zostać udzielony na okres dłuższy niż do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym nauczyciel nabywa uprawnienia emerytalne (art. 73 ust.2 Karty Nauczyciela).
Łączny wymiar urlopu dla poratowania zdrowia w okresie całego zatrudnienia nauczyciela nie może przekraczać 3 lat. Pomiędzy kolejnymi okresami korzystania z urlopu musi występować przerwa wynosząca rok. Tym samym kolejne urlopy dla poratowania zdrowia nie mogą być udzielane bezpośrednio po wykorzystaniu poprzednio udzielonego urlopu. Niedopuszczalne jest także udzielenie nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia jednorazowo, w łącznym wymiarze trzech lat (art. 73 ust. 8 Karty Nauczyciela).
Nauczyciel w okresie przebywania na urlopie dla poratowania zdrowia zachowuje prawo do comiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, dodatku za wysługę lat oraz prawo do innych świadczeń pracowniczych, w tym dodatków socjalnych: wiejskiego, mieszkaniowego, uzupełniającego (art. 73 ust. 5 Karty Nauczyciela).
W trakcie przebywania na urlopie dla poratowania zdrowia nauczyciel nie może nawiązać stosunku pracy lub podjąć innej działalności zarobkowej. Jeżeli nauczyciel naruszy ten zakaz, dyrektor szkoły odwołuje go z urlopu, określając termin, w którym nauczyciel obowiązany jest powrócić do pracy (art. 73 ust. 7 Karty Nauczyciela).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażane jest stanowisko zarówno sprzeciwiające się dopuszczalności wypowiedzenia umowy o pracę nauczycielowi korzystającemu z urlopu dla poratowania zdrowia, jak i dopuszczające taką możliwość.
W wyroku z dnia z dnia 9 września 2010 roku, sygn. akt II PK 54/10, Sąd Najwyższy stwierdził, iż „prawo do urlopu dla poratowania zdrowia jest prawem podmiotowym pracownika. W okresie zaś tego urlopu stosunek pracy nauczyciela jest chroniony. Przeniesienie nauczyciela w stan nieczynny na jego wniosek (lub wypowiedzenie mu stosunku pracy) po rozpoczęciu urlopu jest sprzeczne z celem urlopu i uzasadnia żądanie uznania tego przeniesienia za bezskuteczne (wyrok SN z 20 kwietnia 2001 r. sygn. akt I PKN 377/00). Judykatura uznaje, iż dyrektor szkoły jest zobowiązany do udzielenia urlopu i do określenia jego długości zgodnie z orzeczeniem lekarskim. W okresie urlopu nie może zatem zmienić na niekorzyść warunków zatrudnienia nauczyciela. Urlop dla poratowania zdrowia jest bowiem usprawiedliwiona nieobecnością w pracy o określonym przez ustawodawcę przeznaczeniu. Ratio przepisów o omawianym tu urlopie polega właśnie na umożliwieniu nauczycielowi spokojnego leczenia, w celu uzyskania poprawy zdrowia bez obawy o dalszą egzystencję materialną.” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt II PK 54/10).
Natomiast w uchwale z dnia 26 czerwca 2013 roku, sygn. akt I PZP 1/13, Sąd Najwyższy stwierdził, iż złożenie przez nauczyciela wniosku o udzielenie urlopu dla poratowania zdrowia lub korzystanie z takiego urlopu (art. 73 ustawy z dnia
26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela) nie stanowi przeszkody do rozwiązania z nim stosunku pracy na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 tej ustawy (por. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt I PZP1/13).
Mając na względzie powyższe, uznać należy, iż co do zasady wypowiedzenie umowy o pracę nauczycielowi korzystającemu z urlopu dla poratowania zdrowia jest niedopuszczalne. Taka możliwość powstaje jedynie wyjątkowo, w przypadku gdy zachodzą okoliczności uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem na podstawie art. 20 Karty nauczyciela.