Skopiuj link
Pracodawca ponoszący wydatki na opłacenie posiłku, spożywanego przez pracownika podczas spotkania służbowego powinien zastanowić się, czy wartość takiego świadczenia stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy, od którego pracodawca ma obowiązek odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.
W oparciu o orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 roku, sygn. K 7/13 należy przyjąć, że warunkiem uznania świadczenia za nieodpłatne jest spełnienie przez nie łącznie następujących warunków:
- zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
- zostało spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
- korzyść uzyskana przez pracodawcę jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Na podstawie powyższych przesłanek należy stwierdzić, że posiłki i napoje stanowiące poczęstunek w czasie spotkań z kontrahentami powinny być traktowane jako narzędzie służące prawidłowemu wykonaniu przez nich obowiązków służbowych, a więc są ponoszone w interesie pracodawcy, a nie pracownika. W konsekwencji wartość spożywanych posiłków nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Tym samym płatnik nie ma obowiązku naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.