Skopiuj link
Zobowiązując pracowników do noszenia ściśle ustalonego ubioru pracodawca powinien pamiętać, że wartość przekazanego ubioru, co do zasady, stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Ustawodawca przewidział jednak pewien wyjątek w art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego (umundurowania) lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór, jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika. Na podstawie powyższego należy wysnuć wniosek, iż ze zwolnienia nie korzysta wartość jakiegokolwiek ubioru, którego używanie należy do obowiązków pracownika, ale wyłącznie ubioru służbowego.
Aby odzież wykorzystywaną przez pracownika uznać za ubiór służbowy, powinny zostać spełnione dwa warunki:
- noszenie konkretnie określonego w regulaminie pracy lub umowie o pracę ubioru jest obowiązkiem pracownika,
- ubiór musi posiadać charakterystyczne cechy (np. określony fason, naszyte emblematy firmy), przez które traci przymiot odzieży o charakterze osobistym.
Zatem należy uznać, że wartość ubioru służbowego korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji, gdy ubiór ten w rzeczywistości wykorzystywany jest wyłącznie do celów „służbowych”, i nie może być używany przez pracownika w okolicznościach prywatnych, a ponadto jego noszenie w godzinach pracy stanowi obowiązek pracowniczy.