Skopiuj link
Pracownikom posiadającym orzeczenie o przyznaniu stopnia niepełnosprawności ustawodawca przyznał szereg uprawnień, takich jak:
- zakaz pracy w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych (art. 15 ust. 3 ustawy),
- prawo do dodatkowej przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek (art. 17 ustawy)
- prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego dla osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (art. 19 ustawy).
Możliwość skorzystania z dodatkowych uprawnień jest prawem pracownika niepełnosprawnego, a nie obowiązkiem. Żaden przepis ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie nakłada na pracownika obowiązku poinformowania pracodawcy o posiadaniu stopnia niepełnosprawności. Jest to jednak warunek konieczny skorzystania z dodatkowych uprawnień. W świetle art. 2a wskazanej ustawy osobę niepełnosprawną wlicza się do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych począwszy od dnia przedstawienia pracodawcy orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność. Uzupełnieniem powyższej regulacji jest art. 20c ustawy, zgodnie z którym osobie niepełnosprawnej przysługują uprawnienia pracownicze określone w ustawie od dnia, od którego osoba niepełnosprawna została wliczona do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
Z drugiej jednak strony, pracownik nie może zataić informacji o stopniu niepełnosprawności przed lekarzem przeprowadzającym badania profilaktyczne. Informacja ta ma bowiem istotne znaczenie dla wydania przez lekarza medycyny pracy orzeczenia w przedmiocie istnienia przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. W skrajnych przypadkach zatajenie przez pracownika informacji o posiadanym stopniu niepełnosprawności może zostać uznane przez pracodawcę za ciężkie naruszenie przez pracownika jego podstawowych obowiązków pracowniczych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2001 r., sygn. akt I PKN 244/00).