Skopiuj link
Do niedawna organy podatkowe uznawały zorganizowanie przez pracodawcę dla pracowników spotkania integracyjnego za przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wskazywano, iż jednym ze źródeł przychodu jest stosunek pracy. Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Należą do nich w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Spotkania integracyjnie traktowane były jako inne nieodpłatne świadczenia na rzecz pracownika.
Co więcej, w ocenie organów podatkowych już sama możliwość uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym rodziła po stronie pracownika przychód. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2010 roku, sygn. IPPB2/415-127/10-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazywał, iż „możliwość wzięcia udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę”.
Kluczowe znaczenie dla analizowanej kwestii ma wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 roku, sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunału uznał, iż świadczenie może zostać uznane za inne nieodpłatne świadczenia stanowiące przychód pracownika, jeżeli zostało spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie) i w jego interesie (nie w interesie pracodawcy). Powinno ono także przynieść pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. Korzyść ta winna być wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Trybunał zwrócił również uwagę na okoliczność, iż przychód z innych świadczeń niepieniężnych po stronie pracownika powstaje wówczas, gdy zostaną one otrzymane. Bez otrzymania świadczenia nie ma przychodu. Co więcej, świadczenia nieodpłatne nie mogą być jedynie pozostawione do dyspozycji pracownika.
W wyroku z dnia 14 stycznia 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny odniósł rozważania Trybunału Konstytucyjnego do kwestii oceny jako innego nieodpłatnego świadczenia spotkań integracyjnych zorganizowanych przez pracodawcy. NSA wyjaśnił, iż „nie można bowiem uznać, że świadczenia zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Nie można przy tym zakładać, że gdyby skarżąca nie zorganizowała i nie sfinansowała tego spotkania, to osoby w nim uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także przypisać indywidualnie uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód a w przypadku pracownika Spółki oraz członków jego rodziny przychód ze stosunku pracy. (…) Jak już wcześniej wskazano, warunkiem powstania przychodu w postaci świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ich otrzymanie i nie jest wystarczająca sama możliwość jego otrzymania wynikająca z udziału w spotkaniu integracyjnym. Skoro warunkiem jest realne przysporzenie po stronie podatnika, to musi ono być wymierne i przypisane mu indywidualnie, a nie wynikające z ogólnej dostępności dla wszystkich uczestników spotkania. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych fundamentalną zasadą jest bowiem zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualne określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych. W przypadku imprez zbiorowych, jak choćby spotkań integracyjnych, nie jest możliwe ustalenia podstawy opodatkowania indywidualnych osób z tytułu udziału w nich, skoro nie da się ustalić czy i w jakim zakresie skorzystali oni z poszczególnych oferowanych przez organizatora świadczeń.” (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 roku, sygn. akt II FSK 2770/14).
Powyższe prowadzi do wniosku, iż zorganizowane przez pracodawcę dla pracowników spotkanie integracyjne nie może być uznane za inne nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy. Tym samym nie stanowi ono przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu.