Skopiuj link
W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pracodawca oddelegował pracowników do pracy we Francji. Każdemu oddelegowanemu pracownikowi pracodawca zapewnił bezpłatny transport z Polski do Francji i z powrotem, jak również z miejsca pobytu do miejsca świadczenia pracy na terenie Francji oraz pokrył koszty noclegów, opłat za media, Internet, telefon oraz posiłki regeneracyjne.
W ocenie pracodawcy wydatki te nie stanowią dla oddelegowanych pracowników przychodu ze stosunku pracy. Są one bowiem wyłącznie związane z prowadzoną przez pracodawcę działalnością gospodarczą.
W interpretacji z dnia 12 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko pracodawcy za nieprawidłowe. W ocenie organu podatkowego dodatkowe świadczenia związane z wykonywaniem pracy na terenie Francji w postaci pokrycia kosztów transportu, noclegu, opłat za media, Internet, telefon i posiłki regeneracyjne stanowią dla pracowników nieodpłatne świadczenia stanowiące przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Od przedmiotowej interpretacji skargę wniósł pracodawca. Orzekający w pierwszej instancji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie podzielił stanowisko organu podatkowego i oddalił skargę.
NSA uznał, iż pracodawca dokonał prawidłowej wykładni przepisów podatkowych.
Analizując niniejszą sprawę NSA odwołał się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W uzasadnieniu tego orzeczenia Trybunał Konstytucyjny określił przesłanki uznania świadczenia za inne nieodpłatne świadczenie stanowiące przychód ze stosunku pracy. Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego za przychód mogą zostać uznane wyłącznie świadczenia, które zostały spełnione za zgodą i w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) oraz przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, a korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Mając na względzie wyrok Trybunału Konstytucyjnego oraz stan faktyczny, NSA uznał, iż świadczenia pracodawcy w postaci pokrycia kosztów transportu, noclegu, opłat za media, Internet, telefon oraz posiłki regeneracyjne nie są świadczeniami spełnionymi w interesie pracownika, lecz w interesie pracodawcy. Nie przynoszą one także pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby on samodzielnie ponieść. Oznacz to, iż koszty ponoszone w związku z delegowaniem pracownika do pracy w innym kraju nie stanowią przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Tym samym nie podlegają opodatkowaniu.