Skopiuj link
Co do zasady przychodem podatkowym są wszelkie świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika polegające na udostępnianiu mu mieszkania lub dofinansowaniu kosztów najmu mieszkania.
Wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę w celu zapewnienia pracownikowi zakwaterowania stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy. Jest on jednak zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.
Przedmiotowe zwolnienie zastosowanie ma wyłącznie do pracowników. Tym samym nie korzysta z niego wartość świadczeń poniesionych przez płatnika tytułem pokrycia kosztów zakwaterowania osób świadczących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych, np. umowy zlecenia, umowy o świadczenie usług, umowy o dzieło.
Przedmiotowe zwolnienie ma zastosowanie wyłącznie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i którzy równocześnie nie korzystają z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 14 wspominanej ustawy).
Ponadto możliwość skorzystania ze zwolnienia nie jest uzależniona od charakteru miejsca, w którym zapewniono pracownikowi zakwaterowanie, jak i formy, w jakiej pracownik otrzymuje świadczenie. Zwolnione z podatku jest zatem świadczenie polegające na zapewnieniu pracownikowi zakwaterowania bez względu na to, czy polega ono na wynajęciu przez pracodawcę dla pracownika pokoju w hotelu lub zwrocie poniesionych przez pracownika wydatków tytułem wynajęcia odpowiedniego lokalu.
Jak zostało już wyżej wskazane, omawiane zwolnienie nie ma charakteru nieograniczonego. Z przepisu wynika bowiem wprost, iż wolna od podatku jest wartość świadczeń poniesionych przez pracodawcę do wysokości nieprzekraczającej kwoty 500 zł w miesiącu. Limit ten dotyczy tylko jednego pracownika. Opodatkowaniu podlega zatem wartość świadczenia przypadającego na jednego pracownika w danym miesiącu, która stanowi nadwyżkę powyżej kwoty 500 zł.
Na marginesie można dodać, iż zwolnienie nie ma zastosowania do wydatków poniesionych przez pracodawcę w celu zapewnienia noclegu pracownikom będącym w podróży służbowej. Są one zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten zwalnia z podatku dochodowego wartość diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.