02.10.2018 r.
7 min

Czy wydatki na zakup pakietu medycznego dla pracowników i ich rodzin będą stanowiły koszt uzyskania przychodów?

Ekspert PCKP

Skopiuj link
02.10.2018r.
7 min

W analizowanym stanie faktycznym pracodawca (spółka) planował zawrzeć z podmiotem uprawnionym do świadczenia kompleksowych usług medycznych (w tym z zakresu medycyny pracy) umowę opieki medycznej. Przedmiotem tej umowy miałoby być udzielanie opieki medycznej pracownikom spółki i/lub członkom ich rodzin. Pracodawca (spółka) chce pokrywać koszty takich pakietów w pełnym zakresie, gdyż upatruje w tym szansę na pozyskiwanie najlepszych fachowców oraz zmotywowanie pracowników do pracy. Wartość pakietu medycznego dla pracownika oraz jego najbliższych finansowana przez spółkę zostałaby zakwalifikowana do przychodu pracownika na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jako część przychodu pracownika ze stosunku pracy, od którego odprowadzane będą zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem podmiotu wnioskującego o wydanie interpretacji indywidualnej, wydatki ponoszone na zakup pakietów medycznych dla pracowników, finansowane przez pracodawcę będą stanowiły dla niego koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zarówno w przypadku, gdy pakietem objęty jest pracownik, jak również w przypadku gdy elementem pakietu będą świadczenia medyczne dla członków rodzin pracowników. W tym zakresie powołuje się na dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Tym samym, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), a więc których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Co istotne, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów bądź źródła ich uzyskania lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Co do zasady kosztami uzyskania przychodów są m in. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

W ocenie pracodawcy (spółki) koszty mogą również obejmować wydatki ponoszone na zakup pakietów medycznych na rzecz pracowników, ponieważ są związane z prowadzoną przez spółkę działalnością. Tak samo wydatki dotyczące zakupu pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników są również związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodzin nie partycypowaliby w nabytych pakietach medycznych).

Z punktu widzenia zakwalifikowania wydatku do kosztów uzyskania przychodu istotne znaczenie ma także cel jego poniesienia. Niewątpliwie wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników oraz członków ich rodzin zostaną poniesione w trosce o pracowników i ich rodziny. Takie działanie ma skutkować zwiększeniem motywacji pracowników do pracy, ich lojalności wobec pracodawcy, jak również budować wizerunek pracodawcy jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale również o członków ich rodzin. Co więcej pracodawca upatruje w tego rodzaju działaniach szansy na pozyskanie najlepszych fachowców. Wysoko wykwalifikowana kadra stanowi bowiem istotny element budowania przewagi konkurencyjnej, co w konsekwencji może wpływać na wysokość osiąganych przez spółkę przychodów. W ostatecznym rozrachunku wszystko to ma przyczyniać się do poprawy atmosfery w pracy i zwiększania wydajności pracy, co w sposób bezpośredni miałoby się przekładać na uzyskiwane przez spółkę przychody.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że brak możliwości zaliczenia finansowanych przez pracodawcę pakietów medycznych do kosztów uzyskania przychodów pozostawałoby w sprzeczności z alternatywnym wariantem finansowania, na podstawie którego spółka, zamiast finansować pakiety medyczne pracownikom i członkom rodzin pracowników, podwyższałaby ich wynagrodzenie odpowiednio o koszt takich pakietów, a następnie pracownicy sami nabywaliby pakiety medyczne. Zaliczenie w ten sposób podwyższonego wynagrodzenia, również opodatkowanego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów, nie podlegałoby wówczas wątpliwości. Dlatego też odmienne traktowanie obu sytuacji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie powinno znajdować uzasadnienia.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się w całej rozciągłości z prezentowanym przez podmiot wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej stanowiskiem i jego uzasadnieniem.