Skopiuj link
Jedną z najpopularniejszych form dodatkowych świadczeń pracodawców na rzecz pracowników są karnety sportowe. Pracodawcy chcą dbać o ich zdrowie, aby to przełożyło się na zwiększenie ich efektywności w wykonywaniu obowiązków pracowniczych, a także zacieśniło relacje pracownicze.
Pewne wątpliwości może budzić to, czy finansowane przez pracodawcę pakiety sportowe mogą zostać zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu pracodawcy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Analogiczną regulację znajdziemy w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czy zatem zakup karnetów sportowo-rekreacyjnych dla pracowników stanowi wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów?
W tym zakresie wypowiedział się Dyrektor Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej. Uznał, że: „kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. […] aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.
[…]
Nie ulega wątpliwości, że wydatki poniesione przez Spółkę na dostęp do korzystania z usług sportowo – rekreacyjnych poprzez zapewnienie pracownikom wstępu na obiekty sportowe i rekreacyjne w ramach kart „M” będą wynikały z troski o zdrowie pracowników. W istocie wpłynie to nie tylko na poprawę ich zdrowia, ale także na efektywność i jakość wykonywanej pracy. Ponadto, korzystanie przez pracowników z tego typu świadczeń służyć będzie integracji i poprawie komunikacji między pracownikami, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji może przełożyć się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Należy więc uznać, że zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Reasumując, zakup kart na siłownię oraz inne formy wypoczynku ruchowego tzw. „M” w części finansowanej przez zakład pracy ze środków obrotowych Spółki spełnia warunki umożliwiające zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 1 updop, nie podlegając jednocześnie wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1. Stwierdzić zatem należy, że wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.” (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 26 marca 2018 roku, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.6.2018.1.PB)