Prawidłowe ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne pracowników jest niezbędne dla należytego wypełnienia wszelkich obowiązków rozliczeniowych przez płatnika. Wysokość składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne ma istotne znaczenie przy ustalaniu kwoty podatku dochodowego od wynagrodzenia uzyskiwanego przez pracowników.

Od kwietnia 2018 roku do polskiego systemu prawnego wprowadzono możliwość prowadzenia działalności bez wpisu do odpowiedniego rejestru. Tak zwaną działalność nierejestrowaną przewidziano dla osób fizycznych osiągających z tego tytułu niewielkie przychody. Ma to na celu ułatwienie prowadzenia działalności gospodarczej przez drobnych przedsiębiorców. Mimo wyboru tej formy prowadzenia działalności, nie można zapominać o dopełnieniu obowiązków wobec urzędu skarbowego.

W myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracownikowi uzyskującemu przychody ze stosunku pracy przysługują koszty uzyskania przychodów. W przypadku uzyskania przez pracownika przychodów noszących znamiona pracy twórczej, pracodawca ma prawo zastosować 50% kosztów uzyskania przychodu, tak zwane koszty autorskie.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Pracodawca, który chce dodatkowo zabezpieczyć pracownika przebywającego w podróży służbowej od skutków nieszczęśliwych zdarzeń może zdecydować o wykupieniu dla takiego pracownika specjalnego ubezpieczenia.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych). Czy obniżenie ceny zakupu określonych przedmiotów dla pracowników i zleceniobiorców, a także członków ich rodzin, mieści się w powyższej definicji, a w konsekwencji, czy stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Coraz częściej zdarza się, że pracownicy decydują się na podjęcie pracy w innej miejscowości niż ta, w której posiadają miejsce zamieszkania. Pracodawcy natomiast, w ramach zachęty do wyboru ich oferty pracy, proponują pracownikom możliwość skorzystania z udostępnionego przez firmę mieszkania lub hotelu pracowniczego. Takie świadczenie może mieć charakter nieodpłatny lub częściowo odpłatny.

Szeroko zakrojone działania rządzących w zakresie polityki prorodzinnej znajdują swoje odzwierciedlenie również w licznych zmianach planowanych na przyszłe lata w ramach Polskiego Ładu. Jak dotąd najszerzej dyskutowane są przewidziane w nim zmiany podatkowe. Jedną z nich jest również ulga podatkowa - „Zerowy PIT dla rodzin”.