Skopiuj link
Okres wyczekiwania
Zasadą jest, iż ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie okresu wyczekiwania. Okres ten należy zdefiniować jako okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu wymaganemu dla przyznania prawa do zasiłku chorobowego.
Długość okresu wyczekiwania zależy od tego, czy ubezpieczony podlega ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo, czy dobrowolnie. Jeżeli ubezpieczenie ma charakter obowiązkowy, okres wyczekiwania wynosi 30 dni. Dla osób podlegających ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie okres ten wynosi 90 dni (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1368 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą).
Bez upływu okresu wyczekiwania prawo do zasiłku chorobowego przysługuje:
- absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych;
- jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;
- ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;
- posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji;
- funkcjonariuszom Służby Celnej, którzy przyjęli propozycję pracy na podstawie art. 165 ust. 7 i art. 167 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 379) i stali się pracownikami w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej (art. 4 ust. 3 ustawy).
Zasiłek chorobowy i wynagrodzenie chorobowe
Z treści art. 4 ust. 1 ustawy wynika, iż upływ okresu wyczekiwania stanowi warunek nabycia zasiłku chorobowego. Stanowi on również przesłankę wypłaty wynagrodzenia chorobowego należnego pracownikom od pracodawcy.
Wynagrodzenie chorobowe przysługuje za czas niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego (art. 92 § 1 k.p.). Dopiero po upływie okresu pobierania wynagrodzenia chorobowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy (art. 92 § 4 k.p.).
Okres opłacania składek ubezpieczeniowych
Jak wskazano wcześniej, długość okresu wyczekiwania uzależniona jest od rodzaju ubezpieczenia chorobowego, któremu podlega ubezpieczony. Chodzi o okres opłacania składki na ubezpieczenie chorobowe. Jak wyjaśnił bowiem Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 października 2002 r., sygn. akt III UZP 8/02: „obecnie okres wyczekiwania nie jest już identyfikowany z okresem trwania pracowniczego tytułu ubezpieczenia, lecz z ubezpieczeniem chorobowym rozumianym jako okres objęty obowiązkiem opłacania składek”.
Liczenie
Ustalając długość okresu wyczekiwania należy uwzględnić następujące po sobie dni, w czasie których opłacana była składka za ubezpieczenie chorobowe. Okres wyczekiwania powinien być bowiem nieprzerwany. Przepis art. 4 ust. 2 ustawy dopuszcza jednak wliczenie do niego poprzednich okresów ubezpieczenia chorobowego, pod warunkiem iż przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.
Okres niezdolności do pracy z powodu choroby, za który ubezpieczony nie ma prawa do świadczenia chorobowego z powodu zbyt krótkiego okresu ubezpieczenia chorobowego, przy ustalaniu okresu wyczekiwania traktuje się na równi z okresem ubezpieczenia chorobowego. Nie podlega on jednak uwzględnieniu przy obliczaniu okresu zasiłkowego (art. 9 ust. 3 ustawy).