Świadczenia za czas choroby przysługują pracownikowi dopiero po upływie okresu wyczekiwania. Co do zasady okres ten trwa 30 dni nieprzerwanego podlegania ubezpieczeniu chorobowemu. Dopiero po upływie tego okresu ubezpieczony będący pracownikiem nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego.

Okres wyczekiwania należy definiować jako okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu wymagany dla przyznania prawa do zasiłku chorobowego. Ustalając długość okresu wyczekiwania należy uwzględnić następujące po sobie dni, w czasie których opłacana była składka za ubezpieczenie chorobowe. Okres wyczekiwania powinien być bowiem nieprzerwany. Przepis art. 4 ust. 2 ustawy dopuszcza jednak wliczenie do niego poprzednich okresów ubezpieczenia chorobowego, pod warunkiem, iż przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Długość okresu wyczekiwania zależy od tego, czy ubezpieczony podlega ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo, czy dobrowolnie. Jeżeli ubezpieczenie ma charakter obowiązkowy, okres wyczekiwania wynosi 30 dni. Dla osób podlegających ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie okres ten wynosi 90 dni (art. 4 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa).