W przypadku, gdy pracownik stanie się niezdolny do pracy przed upływem 12 miesięcy od momentu podpisania umowy o pracę nie jest możliwe ustalenie podstawy wymiaru zasiłku wyłącznie na podstawie przychodów pracownika należnych mu z tytułu umowy o pracę. Jak wynika z treści art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa: podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie, którego powstała niezdolność do pracy.

Trzeba mieć na względzie, że pracownik młodociany podlegał ubezpieczeniom w ZUS na takich samych zasadach jak pozostali, zatrudniani w ramach stosunku pracy. Z tego względu umowa o pracę zawarta bezpośrednio po umowie w celu przygotowania zawodowego stanowi kontynuację pracy w tym samym tytule do ubezpieczenia chorobowego. Podstawę wymiaru zasiłku należy więc wyliczyć z uwzględnieniem wynagrodzeń z poprzedniej umowy oraz bieżącej, do czasu zaistnienia niezdolności do pracy. Jak wskazuje art. 45 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – podstawa zasiłku nie może być jednak niższa, niż kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę.