Skopiuj link
Warto zwrócić uwagę, że wartość kart podarunkowych nie powinna być taka sama dla wszystkich pracowników. Powinna być ona uzależniona od indywidualnej sytuacji socjalnej obdarowanego pracownika. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Nieprawidłowe jest zatem przekazywanie świadczeń o równej wartości wszystkim pracownikom.
„(…) karta przedpłacona stanowi świadczenie pieniężne. Jednocześnie, w odróżnieniu od bonu, talonu czy też innego znaku uprawniającego do wymiany na towary lub usługi, karta przedpłacona nie podlega wymianie (zwrotowi) w momencie otrzymania/zakupu towarów lub usług. Ponadto, posiadanie karty przedpłaconej nie obliguje do zakupu towarów lub usług za całą kwotę środków pieniężnych znajdujących się na karcie.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 października 2015 roku, sygn. ILPB1/4511-1-1019/15-2/PP).
Wobec powyższego należy uznać, że karty przedpłacone mają taki sam charakter jak gotówkowa wypłata ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Tym samym ich wartość podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Warunki skorzystania z ulgi w opłacaniu podatku są następujące (art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych):
- świadczenia muszą zostać w całości sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych oraz
- charakter przyznanych świadczeń musi być pieniężny lub rzeczowy (z wyjątkiem bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi) oraz
- wysokość świadczeń nie może przekraczać w roku podatkowym 1000 złotych.
Wszystkie powyższe muszą być spełnione łącznie. Ponadto warto zwrócić uwagę, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych mogą skorzystać wyłącznie pracownicy w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Jeżeli wartość świadczeń otrzymanych przez danego pracownika w danym roku podatkowym będzie przekraczać sumę korzystającą ze zwolnienia, a więc 1000 złotych, to od kwoty przewyższającej należy już pobierać zaliczkę na podatek dochodowy.
Na zakończenie należy dodać, iż mocą przepisów tzw. ustawy covidowej ustawodawca podwyższył w 2020 r. i 2021 r. limit zwolnienia, o którym mowa powyżej. Zgodnie bowiem z art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych limit zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w 2020 r. i 2021 r. wynosi 2 000 zł.