Skopiuj link
Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Na równi
z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy:
- w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
- z powodu przebywania w:
- stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego,
- szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych.
- wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:
- nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego;
- nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego – w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn wskazanych powyżej – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.
Zgodnie z art. 4 przywołanej ustawy zasiłek chorobowy przysługuje po tak zwanym okresie wyczekiwania. Jego długość jest uzależniona od charakteru ubezpieczenia, czy jest ono obowiązkowe, czy dobrowolne. Jeżeli ubezpieczenie ma charakter obowiązkowy (np. w przypadku pracowników), to prawo do zasiłku chorobowego nabywa się po upływie 30 dniu nieprzerwanego ubezpieczenia. Okres ten jest dłuższy i wynosi 90 dni, jeżeli ubezpieczony podlega temu ubezpieczeniu dobrowolnie (np. osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą).
Do okresów ubezpieczenia, o których mowa powyżej, zalicza się poprzednie okresy podlegania ubezpieczeniu chorobowemu, zarówno obowiązkowo, jak i dobrowolnie, jeżeli przerwa w ubezpieczeniu nie przekroczyła 30 dni. Ustawodawca dopuszcza możliwość zaliczenia wcześniejszych okresów ubezpieczenia, pomimo tego, że przerwa pomiędzy nimi był dłuższa niż 30 dni, jeżeli była spowodowana urlopem wychowawczym, bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego. Do okresu ubezpieczenia chorobowego wlicza się także okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników.
Warto zwrócić uwagę, że dla niektórych grup ubezpieczonych nie został przewidziany okres wyczekiwania. Będzie to dotyczyć:
- absolwentów szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych;
- osób, których niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem
w drodze do pracy lub z pracy; - ubezpieczonych obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;
- posłów i senatorów, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.