15.02.2021 r.
3 min

Moment uzyskania przychodu ze stosunku pracy

Ekspert PCKP

Skopiuj link
15.02.2021r.
3 min

Art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje przychód jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Cytowana definicja pozwala na określenie momentu uzyskania przychodu. Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje zatem w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika, zaś przychód w postaci świadczeń w naturze i innych świadczeń nieodpłatnych powstaje z chwilą otrzymania świadczenia przez podatnika bądź wykonania świadczenia na rzecz podatnika.

Kluczowe znaczenie dla ustalenia momentu uzyskania przychodu ma pojęcie „pozostawienia do dyspozycji”. Rozumieć je należy jako pozostawienie podatnikowi przysługujących mu wartości w taki sposób, aby mógł z nich swobodnie korzystać. W praktyce określenie momentu „pozostawienia do dyspozycji” jest jednak trudne. Wątpliwości mogą powstać m.in. przy świadczeniach w naturze, a także w sytuacji gdy świadczenie pieniężne wypłacane jest za pomocą przelewu na rachunek bankowy.

Nie ulega wątpliwości, iż w przypadku gdy wynagrodzenie wypłacane jest w gotówce, momentem pozostawienia do dyspozycji, a tym samym powstania przychodu, jest dzień, w którym pieniądze zostały pracownikowi wypłacone. Jeżeli wynagrodzenie jest wypłacane w drodze przelewu na rachunek bankowy pracownika, momentem pozostawienia do dyspozycji pracownika jest moment wypłaty i obciążenia rachunku bankowego pracodawcy. Jak wyjaśnił bowiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lipca 2014 r., nr IPPB2/415-372/14-2/LS: „Zasadny zatem będzie pogląd, iż za moment uzyskania przychodu ze stosunku pracy należy przyjąć moment wypłaty (obciążenia rachunku), a nie dzień, w którym wynagrodzenie wpłynie na rachunek pracownika”.

Ostatnimi czasy powszechne stały się różnego rodzaju świadczenia nieodpłatne lub częściowo nieodpłatne. W takim przypadku moment powstania przychodu wyznacza faktyczne skorzystanie przez pracownika z postawionych do dyspozycji świadczeń. Potwierdził to Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 5 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 161/11. Stwierdził on bowiem, iż: „W odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać bowiem tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania, tj. wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia. Innymi słowy, o przychodzie pracownika można by mówić, gdy skorzystał on z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.”.