Skopiuj link
Zgodnie z art. 41 kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Okresy uprawniające pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem bez wypowiedzenia zostały przewidziane w art. 53 kodeksu pracy. Zatem niezdolność do pracy spowodowana chorobą co do zasady chroni pracownika przed zgodnym z prawem złożeniem mu przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. W praktyce mogą wystąpić różne okoliczności faktyczne, które w odmienny sposób wpływać będą na ocenę danej sprawy.
Jeżeli pracownik stawi się do wykonywania swoich obowiązków pracowniczych, a następnie po otrzymaniu od pracodawcy oświadczenia o wypowiedzeniu uda się do lekarza, od którego uzyska zwolnienie lekarskie potwierdzające, że już w tym dniu był niezdolny do pracy, wypowiedzenie jest skuteczne. Oczywiście pracownik może się od niego odwołać do sądu pracy, jednak biorąc pod uwagę następstwo zdarzeń rozstrzygnięcie nie powinno budzić wątpliwości. Takie stanowisko potwierdza orzecznictwo. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 października 1997 r. (sygn. akt I PKN 322/97), podzielając tym samym stanowisko wyrażone w uchwale podjętej przez Sąd Najwyższy w pełnym składzie z dnia 11 marca 1993 r. (sygn. akt I PZP 68/92) stwierdził, że: „wypowiedzenie umowy o pracę pracownikowi, który świadczył pracę a następnie wykazał, że w dniu wypowiedzenia był niezdolny do pracy z powodu choroby, nie narusza art. 41 KP”. W uzasadnieniu SN wskazał, że „przesłanką przewidzianego w art. 41 KP zakazu wypowiedzenia umowy o pracę nie jest choroba pracownika powodująca jego niezdolność do pracy, lecz nieobecność pracownika w pracy z powodu jego choroby, a także iż początek ochronnego okresu nieobecności w pracy wyznacza moment przerwania pracy z powodu wystąpienia objawów chorobowych, które uniemożliwiają dalsze świadczenie pracy”.
Wyjątkowa sytuacja zachodzi wtedy, gdy pracownik stawi się w miejscu pracy, ale nie będzie wykonywał swoich obowiązków (np. gdy ze względu na złe samopoczucie (zły stan zdrowia) planuje udać się do lekarza, aby ten ocenił jego zdolność do pracy, ale musi załatwić w pracy sprawy formalne). Wtedy pracodawca nie powinien wypowiadać umowy o pracę, jeżeli nie chce, aby jego działanie zostało zakwestionowane. Jeżeli pracodawca mimo wszystko złoży w takiej sytuacji wypowiedzenie, a pracownik przedłoży orzeczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy począwszy od tego dnia, wysoce prawdopodobne będzie uznanie dokonanego przez pracodawcę wypowiedzenia za niezgodne z prawem.