Skopiuj link
Prawo pracownika do urlopu wypoczynkowego jest jedną z podstawowych zasad prawa pracy. Wynika ono także z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 2 pkt 3 Europejskiej Karty Społecznej.
Podział urlopu wypoczynkowego na części stanowi wyjątek od zasady nieprzerwanego urlopu. Można przyjąć, że okres 14 dni wskazany przez ustawodawcę obejmuje minimalną przerwę w pracy, która pozwala na choćby częściową realizację celów urlopu wypoczynkowego. „Spełnieniu celu urlopu wypoczynkowego, jakim jest regeneracja sił pracownika po dłuższym okresie świadczenia pracy, służyć ma wprowadzenie warunku zapewnienia niepodzielnej 14-dniowej części urlopu. Zapobiegać ma to nadmiernemu rozdrabnianiu urlopów. Okres 14 dni liczy się jako dni kalendarzowe kolejno po sobie następujące, a więc zalicza się tu poza dniami roboczymi również niedziele, święta i dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.” (Kodeks pracy. Komentarz, red. prof. dr hab. Wojciech Muszalski, dr hab. Krzysztof Walczak).
Pracodawca musi pamiętać, że podzielenie urlopu na części bez wniosku pracownika jest niedopuszczalne. Z drugiej jednak strony pracodawca nie jest obowiązany uwzględnić wniosku, nawet jeśli został on przez pracownika należycie umotywowany. To do pracodawcy należy ostateczna decyzja, czy wnioskowane przez pracowników urlopy nie spowodują zakłócenia toku pracy.
Warto zwrócić uwagę, że nadmierne rozdrobnienie urlopu, „chociaż jest naruszeniem pracowniczego prawa do urlopu, nie stanowi jednak wykroczenia przeciwko prawom pracownika” (Kodeks pracy. Komentarz, red. dr hab. Krzysztof Walczak). Dzieje się tak, ponieważ nie dochodzi do wypełnienia dyspozycji art. 282 § 1 pkt 2 kodeksu pracy.