Skopiuj link
W razie wystąpienia niezdolności do pracy przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych zatrudnienia podstawa wymiaru zasiłku zostanie ustalona jedynie z okresu, kiedy wykonywana była umowę o pracę. Zgodnie z art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa: „Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.”
„Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie, którego powstała niezdolność do pracy.” (art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa). Pomimo tego, że płatnikiem jest ten sam płatnik składek, istotne jest z jakiego tytułu osoba nabywa prawo do zasiłku. Tytuł pracowniczy – obowiązkowy jest bowiem innym tytułem niż umowa zlecenia, w przypadku której ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie.
Mając na względzie powyższe należy przyjąć, iż ustalając podstawę wymiaru zasiłku, trzeba wziąć po uwagę wyłącznie wynagrodzenia wypłacone ubezpieczonemu za miesiące, kiedy wykonywał umowę o pracę. Do podstawy wymiaru zasiłku nie zalicza się wynagrodzenia uzyskanego przez ubezpieczonego z tytułu zawartej przed stosunkiem pracy umowy zlecenia, nawet jeżeli pomiędzy zakończeniem wykonywania zlecenia, a rozpoczęciem pracy nie wystąpiła przerwa.