Skopiuj link
Ograniczenia w zawieraniu umów na czas określony przewiduje art. 251 kodeksu pracy. Okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba umów nie może przekraczać trzech. W przypadku umów o pracę na czas określony trwających w dniu 22 lutego 2016 roku (w dniu wejścia w życie nowelizacji art. 251 kodeksu pracy) okres 33 miesięcy liczony jest od dnia wejścia w życie nowych przepisów. Jednakże umowa, która trwała w dniu wejścia w życie nowych przepisów, traktowana była jako pierwsza lub druga umowa o pracę na czas określony, tj. liczby umów nie należało liczyć od nowa od dnia wejścia w życie nowelizacji.
Dla powyższych limitów nie mają znaczenia przerwy pomiędzy okresami zatrudnienia. Taka regulacja jest odmienna względem poprzedniego stanu prawnego, w którym to do wystąpienia skutku polegającego na uznaniu, że została zawarta umowa na czas nieokreślony, przerwa pomiędzy rozwiązaniem poprzedniej i nawiązaniem kolejnej umowy nie mogła przekroczyć miesiąca.
Ponadto uzgodnienie przez strony w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy uważa się – od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie – za zawarcie nowej umowy o pracę na czas określony.
W przypadku przekroczenia powyższych limitów (33 miesiące lub 3 umowy) uważa się, że została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony – odpowiednio od dnia następującego po upływie okresu 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony.
Ograniczenia do 33 miesięcy lub 3 umów o pracę nie stosuje się do umów o pracę na okres próbny i do umów o pracę na czas określony zawartych:
1. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej obecności
w pracy;
2. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym;
3. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji;
4. w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie
– jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy (zgodnie z art. 29 § 11 kodeksu pracy okoliczności te lub cel należy określić w umowie o pracę poprzez zamieszczenie informacji o obiektywnych przyczynach uzasadniających zawarcie takiej umowy). Dodatkowo pracodawca zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu umowy o pracę, o której mowa w pkt 4, wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia.