Skopiuj link
Zgodnie z art. 8 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa „Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2.” We wspominanym art. 6 ust. 2 ustawodawca wskazał, iż „Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy:
1) w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
1a) wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, izolacji w warunkach domowych albo izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
2) z powodu przebywania w:
a) stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego,
b) szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych;
3) wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Do końca bieżącego roku do jednego okresu zlicza się dni niezdolności do pracy związane z ta samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy orzeczonymi okresami choroby nie przekroczyła 60 dni bądź pomiędzy chorobami związanymi z tymi samymi lub różnymi jednostkami chorobowymi nie było przerwy w ogóle.
W każdym przypadku, gdy okres zasiłkowy jest ustalany od nowa, istotne jest czy ubezpieczony odzyskał zdolność do pracy po zakończonym okresie poprzedniej choroby. W sytuacji, gdy pomiędzy kolejnymi zachorowaniami orzeczonymi różnymi numerami statystycznymi występują przerwy, okres zasiłkowy można zliczać na nowo tylko wówczas, gdy ubezpieczony po poprzedniej niezdolności został uznany za zdolnego do pracy. W razie wątpliwości czy zasiłkobiorca odzyskał zdolność do pracy należy zasięgnąć opinii lekarza leczącego. Może się zdarzyć, że pomimo przerwy dłuższej, niż 60 dni lekarz orzeknie, że ubezpieczony nie odzyskał zdolności do pracy. W takim przypadku okresy choroby zalicza się do jednego okresu zasiłkowego, bowiem oznacza to jedynie przerwę w orzekaniu niezdolności, a nie przerwę w samej niezdolności do pracy.
Od 1 stycznia 2022 roku okres zasiłkowy przestanie być uzależniony od tego, czy przyczyna niezdolności do pracy występująca przed przerwą i po przerwie jest ta sama. Do okresu zasiłkowego wliczane będą okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekroczyła 60 dni, niezależnie od przyczyny. Do okresu zasiłkowego nie będą wliczane okresy niezdolności do pracy przypadające przed przerwą nie dłuższą niż 60 dni, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpiła w trakcie ciąży.