29.03.2019 r.
5 min

Opodatkowanie dofinansowania do lunchu zapewnianego pracownikowi

Ekspert PCKP

Skopiuj link
29.03.2019r.
5 min

Pojęcie przychodu ze stosunku pracy definiuje art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za przychody ze stosunku pracy przepis ten każe uważać wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść cytowanego przepisu prowadzi do wniosku, iż przychodami ze stosunku pracy są wszystkie świadczenia, które pracownik otrzymuje od pracodawcy w związku z pozostawaniem w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Decydujące znaczenie ma zatem istnienie związku prawnego lub faktycznego pomiędzy świadczeniem a stosunkiem pracy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 251/08).

Dla możliwości zakwalifikowania określonego świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy pracodawca pokrywa jego wypłatę bezpośrednio ze środków własnych, czy też ze źródeł bezpośrednio
z pracodawcą niezwiązanych.

Mając na względzie powyższe, uznać należy, iż dofinansowanie przez pracodawcę zakupu lunchu dla pracownika stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy. Warunkiem skorzystania z dofinansowania jest bowiem pozostawanie przez świadczeniobiorcę i świadczeniodawcę w stosunku pracy.

Świadczenie pracodawcy w postaci dofinansowania uznać należy – w zależności od jego zakresu – za świadczenie nieodpłatne lub świadczenie częściowo odpłatne. Jego celem jest bowiem zwolnienie pracownika z ponoszenia kosztów zakupu posiłku w całości lub w części. W judykaturze wskazuje się, iż pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilnym. W jego zakres wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1361/07).

Z dyspozycji art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b tej samej ustawy.

Dofinansowanie lunchu stanowi usługę zakupioną przez pracodawcę na rzecz pracownika. W związku z tym, jeżeli pracodawca w całości dofinansował zakup lunchu, jego wartość – zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ustala się według cen zakupu. Natomiast w przypadku gdy pracodawca częściowo dofinansowuje zakup lunchu i jego świadczenie ma charakter częściowo odpłatny, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tego świadczenia, ustaloną według zasad określonych w art. 11 ust. 2 pkt 2 wspomnianej ustawy, tj. ceną zakupu, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Ustalając wartość świadczenia pracodawcy należy mieć na względzie cenę brutto dofinansowywanej usługi. Jak wyjaśnił bowiem Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 31 grudnia 2008 r., nr IBPB2/415-1671/08/BD: „Świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin „świadczenie” pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z art. 353 Kodeksu oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Tak, więc pracownicy osiągać będą korzyść finansową, gdyż nie są zobowiązani do zapłaty za posiłek w pełnej wysokości, a tylko w 50%, natomiast drugie 50% pokrywać będzie wnioskodawca. Dzięki temu u pracowników dochodzić będzie do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot ponosi koszt finansowy w wysokości 50%, a tym samym nie muszą oni uszczuplać swojego majątku.

W sytuacji gdyby pracownik musiał zakupić sam określony posiłek zobowiązany byłby zapłacić cenę, za jaką usługa gastronomiczna jest zbywana, a więc cenę brutto.”.