Skopiuj link
Pracownik, który uzyska dostęp do opieki medycznej na skutek wykupienia przez jego pracodawcę pakietu medycznego, musi zdawać sobie sprawę, że jego wartość stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy. Przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie ma przepisów, które stanowiłyby o zwolnieniu takiego świadczenia, a stanowisko organów podatkowych oraz sądów administracyjnych jest od wielu lat jednoznacznie ugruntowane. Zostało ono wyrażone między innymi w uchwale pełnego składu Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którym: „Wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), stanowią dla pracowników, uprawnionych do ich wykorzystania, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 wymienionej ustawy” (uchwała z dnia 24 października 2011 roku, sygn. akt II FPS 7/10).
Zdaniem składu orzekającego przychód ten powstaje niezależnie od tego, czy pracownik skorzysta z opieki medycznej, czy też nie. W uchwale z dnia 16 października 2006 roku, sygn. akt II FPS 1/06, Naczelny Sąd Administracyjny podniósł również, że sama możliwość skorzystania z określonej wartości stanowić może nieodpłatne świadczenie o konkretnym wymiarze finansowym.
W uzasadnieniu podniesiono, że tak jak w przypadku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego także w odniesieniu do prywatnej opieki medycznej przedmiotem ubezpieczenia jest prawo do świadczeń medycznych, które daje podstawę do skorzystania z określonych świadczeń medycznych, niezależnie od tego, czy świadczenia te zostaną realnie wykorzystane. Świadczeniem na rzecz uprawnionego jest prawo i wynikająca z niego uprawniona możliwość skorzystania ze świadczeń medycznych, czyli realizacja swojego rodzaju ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu i w obszarze wykupionego przez pracodawcę pakietu świadczeń medycznych. I to posiada niewątpliwie możliwą do wymiernego określenia wartość finansową.
Zgodnie z aprobowanym orzecznictwem nieodpłatnym świadczeniem jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub którego skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Na tej podstawie pewne wątpliwości budzi zakwalifikowanie jako „nieodpłatnego świadczenia” wykupionego dla pracownika pakietu medycznego, którego założeniem jest możliwość skorzystania z niego przez pracownika, a nie jego obowiązek. Zdaniem sędziów, którzy zgłosili zdanie odrębne do przywołanej powyżej uchwały pełnej izby z dnia 24 października 2011 roku, sygn. akt II FPS 7/10, definicja ta odnosi się do świadczenia otrzymanego, a nie takiego, które tylko może uzyskać. Jednak taki pogląd nie spotkał się z powszechną aprobatą.
Zgodnie z dominującym stanowiskiem przychód z tytułu uzyskania pakietu medycznego powstaje po stronie pracownika z chwilą, w której otrzyma on możliwość skorzystania ze świadczeń z niego wynikających. Wartość tego przychodu ustala się według cen zakupu tych pakietów przez pracodawcę.