W okresie epidemii COVID-19 wprowadzono liczne rozwiązania, których celem było złagodzenie skutków ogłaszanych obostrzeń i zakazów. Obejmowały one przedsiębiorców, a dotyczyły przede wszystkim stosunków pracy oraz sfery podatkowej. Po ponad 2 latach, 16 maja 2022 roku przestał obowiązywać w Polsce stan epidemii. Konsekwencją tego jest zniesienie części regulacji specustawy COVID-owej.

Inna część rozwiązań przestanie obowiązywać z końcem 2022 roku. Jednym z nich jest zwiększony limit zwolnienia od opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez pracowników od pracodawców w związku z finansowaniem działalności socjalnej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Od 1 stycznia 2023 roku ze zwolnienia będą korzystać świadczenia, których wartość nie przekracza 1 000 złotych, a nie 2 000 złotych jak w okresie epidemii. Z 3 000 złotych do 2 000 złotych zmniejszony zostanie limit zwolnienia od opodatkowania PIT świadczeń w postaci dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do ukończenia 18 roku życia, finansowanych ze środków obrotowych pracodawcy. Ponadto zapomogi w związku z wystąpieniem indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci do końca 2022 roku będą zwolnione od podatku dochodowego do kwoty 10 000 złotych, natomiast od 1 stycznia 2023 roku – do 6 000 złotych. Również z 3 000 złotych do 1 000 złotych zmniejszy się limit zwolnienia od opodatkowania zapomóg wypłacanych przez związki zawodowe pracownikom-członkom. Do końca 2022 roku podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych będą mogli stosować ulgę IP BOX (5% stawka podatku) w zaliczkach miesięcznych w zakresie dochodów z kwalifikowanych IP wykorzystywanych do przeciwdziałania COVID-19. Ponadto od początku 2023 roku podatnicy, którzy nie regulują terminowo swoich zobowiązań będą zobligowani do zwiększania podstawy opodatkowania o wartość zaliczonych do kosztów podatkowych, ale niezapłaconych zobowiązań.