Skopiuj link
Podróż służbowa polega na wykonaniu na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy (art. 775 § 1 kodeksu pracy). Składa się na nią czas dojazdu do i z miejsca, w którym pracownik świadczyć ma pracę, oraz czas, w którym pracownik wykonuje obowiązki służbowe.
Czas dojazdu, jeżeli nie ma miejsca w godzinach pracy, nie stanowi czasu pracy. Zgodnie bowiem z treścią wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 czerwca 2005 r., sygn. akt II PK 265/04: „pozostawanie pracownika w dyspozycji pracodawcy nie rodzi samo przez się obowiązku zapłaty wynagrodzenia. Wprawdzie można przyjąć, że odbywanie podróży służbowej jest specyficzną formą szeroko rozumianego pozostawania w dyspozycji pracodawcy, lecz, że nie będzie to "pozostawanie w dyspozycji" w rozumieniu art. 128 § 1 k.p., który wymaga przebywania (fizycznej obecności) w zakładzie pracy lub innym miejscu, które w zamyśle pracodawcy jest wyznaczone (przeznaczone) do wykonywania pracy".
Oznacza to, iż za czas dojazdu, który odbywa się poza godzinami pracy, pracownikowi nie przysługuje ani czas wolny, ani wynagrodzenie. Zasada ta ma również zastosowanie, w przypadku gdy podróż do miejsca przeznaczenia ma miejsce w niedzielę, która jest dla pracownika dniem wolnym od pracy. Do czasu pracy zaliczyć należy natomiast czas, w którym pracownik świadczył pracę w trakcie podróży służbowej. W takim przypadku pracownikowi przysługiwać będzie czas wolny od pracy lub stosowne wynagrodzenie. W nadal aktualnym wyroku z dnia 4 kwietnia 1979 r., sygn. akt I PRN 30/79 Sąd Najwyższy uznał bowiem, iż: „W czasie podróży służbowej czas przejazdu pracownika do miejsca delegowania i z powrotem nie jest z reguły czasem pracy i dlatego za taki czas nie przysługuje pracownikowi dodatkowe wynagrodzenie. Są jednak przypadki, gdy uzasadnione jest wliczenie do czasu pracy czasu omawianego przejazdu, np. gdy w czasie pracy pracownik wykonuje czynności na rzecz zakładu pracy, bądź gdy praca wykonywana jest wyłącznie lub w przeważającej mierze poza siedzibą zakładu pracy; wówczas może być uzasadnione wliczenie do czasu pracy krótkich przejazdów z zakładu pracy do miejsca wykonywania pracy i z powrotem oraz ewentualnie między miejscowościami, w których wykonywana jest praca”.
Jeżeli pracownik będący w delegacji wykonywał obowiązki służbowe w niedzielę niebędąca dla pracownika dniem pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, czas, przez który pracownik świadczył pracę, stanowi czas pracy, za który pracownikowi przysługuje stosowana rekompensata.