Skopiuj link
Zgodnie z art. 48 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętny przychód osiągnięty przez ubezpieczonego za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy. Jeżeli zleceniobiorca podlegał ubezpieczeniu chorobowemu przez krótszy okres, do podstawy należy przyjąć przeciętny miesięczny przychód za pełne kalendarzowe miesiące faktycznego okresu ubezpieczenia.
Jeżeli przychód ubezpieczonego w niektórych lub w każdym z miesięcy przyjętych do podstawy wymiaru zasiłku uległ pomniejszeniu, ponieważ zleceniobiorca nie wykonywał pracy wskutek pobierania świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, do podstawy wymiaru zasiłku należy przyjąć przychód faktycznie uzyskany, gdy wykonywał w danym miesiącu pracę przez więcej, niż połowę miesiąca. Jeśli jednak przychód uległ pomniejszeniu o świadczenia i zasiłki, ale ubezpieczony pracował przez mniej, niż połowę miesiąca, miesiąc taki należy wyłączyć z podstawy wymiaru zasiłku. (art. 50 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa)
Dla ubezpieczonych wykonujących umowy zlecenia, którzy stali się niezdolni do pracy przed upływem pełnego miesiąca podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu ustawodawca zrobił jednak wyjątek i dopuszcza uzupełnienie przychodu zleceniobiorcy. Jednak nie w każdym przypadku.
W przypadku ubezpieczonych, dla których tytułem do ubezpieczenia jest umowa zlecenie , jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku stanowi kwota przychodu określona w umowie przypadająca za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4, a jeżeli kwota ta w umowie nie została określona, kwota przeciętnego miesięcznego przychodu innych ubezpieczonych, z którymi płatnik składek zawarł takie same lub podobne umowy (art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa). Zgodnie z treścią ust. 2 art. 49 tej samej ustawy „Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, a okres ubezpieczenia chorobowego rozpoczął się po przerwie nieprzekraczającej 30 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu, przy ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się odpowiednio przepis art. 37 ust. 1.”
Wobec tego dla ubezpieczonego, który po zawarciu umowy zlecenie nie przepracowała pełnego miesiąca, a w kolejnym miesiącu stanie się niezdolna do pracy, będzie możliwe uzupełnienie jej przychodu. Musi jednak zostać spełniony warunek, jakim jest kontynuacja wcześniejszego tytułu do ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli więc od zakończenia ostatniej umowy zlecenia lub umowy o pracę i rozpoczęcia bieżącej umowy zlecenia nie minęła przerwa dłuższa, niż 30 dni, podstawę wymiaru zasiłku dla ubezpieczonego będzie stanowił przychód, który ubezpieczony osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy (po uzupełnieniu do kwoty, która stanowiłaby podstawę, gdyby ubezpieczony nie chorował).
Jeżeli jednak okazałoby się, że wcześniejszego tytułu nie posiadał, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wówczas miesiąc, w którym nabył prawo do zasiłku. W tym przypadku nie należy stosować uzupełnienia, o którym mowa w art. 37 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa i jeśli zawarta umowa nie będzie zawierała określonej miesięcznej stałej kwoty lub będzie to jedyne zlecenie jakie zawarł zleceniodawca, podstawę będzie stanowił faktyczny przychód osiągnięty przez zleceniobiorcę, bez uzupełnienia.