Prace interwencyjne jako forma aktywizacji zawodowej bezrobotnych

Zamów kartę Klienta ›

Nie masz jeszcze konta?

‹‹‹ powrót | Wersja do druku

Wiadomości

Prace interwencyjne jako forma aktywizacji zawodowej bezrobotnych

23 listopada 2021

Podstawę prawną zatrudnienia bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych stanowią ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne. Te akty prawne określają sposób i tryb organizowania prac interwencyjnych, zasady refundacji kosztów poniesionych w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego, a także tryb zawarcia i warunki umów z uprawnionymi pracodawcami.

Ustawodawca definiuje zatrudnienie w ramach prac interwencyjnych jako zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą i ma na celu wsparcie bezrobotnych (art. 2 ust. 1 pkt 26 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy). Umowa ze starostą zostaje zawarta wskutek pozytywnego rozpoznania wniosku złożonego przez organizatora do powiatowego urzędu pracy (§ 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne).

Prace interwencyjne nie mogą być organizowane przez pracodawcę, jeżeli znajduje się on w trudnej sytuacji ekonomicznej, a w szczególności w stanie likwidacji lub upadłości.

Pracodawcy, który zatrudnił pracownika w ramach prac interwencyjnych, zwracana jest przez starostę część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne. Wysokość zwrotu powinna zostać wcześniej ustalona przez strony. Nie może ona jednak przekraczać granic określonych w art. 51 ust. 1 - 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Przez okres 3 miesięcy po zakończeniu refundacji wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, pracodawca jest obowiązany do utrzymania w zatrudnieniu bezrobotnego, stosownie do zawartej umowy (art. 51 ust. 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy). Niewywiązanie się z przedmiotowego obowiązku lub naruszenie innych warunków umowy rodzi obowiązek pracodawcy zwrotu uzyskanej pomocy wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości uzyskanej pomocy od dnia otrzymania pierwszej refundacji. Zwrot powinien nastąpić w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania (art. 51 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).

Zobacz także:

Jeśli powyższy artykuł okazał się interesujący i chcieliby Państwo na bieżąco otrzymywać najnowsze aktualności branżowe na swój telefon komórkowy, wystarczy pobrać i zainstalować naszą APLIKACJĘ MOBILNĄ.