Praktyki absolwenckie

Umowę o praktyki absolwenckie zawierają praktykant i podmiot przyjmujący na praktykę. W art. 2 ust. 1 ustawodawca określił, iż podmiotem przyjmującym na praktykę może być osoba fizyczna, osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Choć nie wynika to wprost z przepisów trzeba przyjąć, że przyjmującym na praktykę powinien być podmiot, u którego praca pozwoli na uzyskiwanie kwalifikacji niezbędnych w dalszej karierze zawodowej. Praktykantem może być osoba, która ukończyła co najmniej gimnazjum lub ośmioletnią szkołę podstawową i w dniu rozpoczęcia praktyki nie ukończyła trzydziestego roku życia.

Jak wynika z art. 5 ustawy o praktykach absolwenckich umowa powinna określać w szczególności:

1. rodzaj pracy, w ramach której praktykant ma uzyskiwać doświadczenie i nabywać umiejętności praktyczne;
2. okres odbywania praktyki;
3. tygodniowy wymiar czasu pracy w ramach praktyki;
4. wysokość świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 3 ust. 2, jeżeli praktyka ma być odbywana odpłatnie.

Umowa nie może dotyczyć pracy szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 237¹⁵ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. Umowa nie może być zawarta na okres dłuższy niż 3 miesiące. Przy czym, jeżeli ten sam podmiot przyjmujący na praktyki i ten sam praktykant zawrą kilka następujących po sobie umów o praktyki absolwenckie, łączny czas ich trwania maksymalnie wynosić może 3 miesiące (art. 5 ust. 5 ustawy o praktykach absolwenckich).

Strony obowiązane są określić w umowie również tygodniowy wymiar czasy pracy praktykanta. Powinien on być kształtowany stosownie do potrzeb związanych z przyuczeniem praktykanta do pracy. Praktyka może być odbywana zatem zarówno w pełnym, jak i w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Praktyka może być odbywana odpłatnie bądź nieodpłatnie. Wysokość miesięcznego świadczenia pieniężnego należnego praktykantowi nie może przekraczać dwukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę (art. 3 ustawy o praktykach absolwenckich). Zastrzeżenie w umowie o praktyki absolwenckie wynagrodzenia dla praktykanta ma istotne znaczenie dla możliwości jej wcześniejszego rozwiązania. Jeżeli praktyka odbywana jest nieodpłatnie, umowa może zostać rozwiązana na piśmie w każdym czasie. Natomiast w przypadku, gdy praktyka odbywana jest odpłatnie, umowa może zostać rozwiązana na piśmie z zachowaniem siedmiodniowego terminu wypowiedzenia (art. 5 ust. 6 ustawy o praktykach absolwenckich).

Co ważne, umowa o praktyki absolwenckie nie jest umową prawa pracy, a umową prawa cywilnego. Z tego względu nie stosuje się do niej przepisów kodeksu pracy. Wyjątki przewiduje art. 4 ustawy o praktykach absolwenckich. Z przepisu tego wynika, iż do umowy o praktyki absolwenckie mają zastosowanie następujące przepisy kodeksu pracy:

• art. 18^3a-18^3e – zakaz dyskryminacji i równe traktowanie w zatrudnieniu;
• art. 129 § 1 – przeciętny dobowy i tygodniowy wymiar czasu pracy;
• art. 131 § 1 – przeciętny tygodniowy czas pracy;
• art. 132 § 1 – norma minimalnego dobowego odpoczynku;
• art. 133 § 1 – norma minimalnego tygodniowego odpoczynku;
• art. 134 – prawo do przerwy;
• art. 151⁷ – czas pracy w porze nocnej.