Skopiuj link
Zgodnie z art.19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1778) podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podlega ograniczeniu do 30 krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. W roku 2018 ograniczenie to wynosi 133290 zł. Limit ten ma wpływ na ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w miesiącu samego przekroczenia, jak i w miesiącach kolejnych, bowiem ograniczeniu podlega tylko i wyłącznie podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawa składek na ubezpieczenia chorobowe i wypadkowe jest naliczana w pełnej wysokości.
Należy pamiętać, że składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe finansują zarówno płatnicy składek, jak i sami ubezpieczeni, więc brak potrąceń na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pomniejsza koszty pracodawcy oraz zwiększa kwotę wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia.
Ograniczenie ma również wpływ na ustalenie podstawy wymiaru zasiłku, w miesiącach, w których ubezpieczony przekroczył limit składek i chorował, bądź otrzymywał składnik wynagrodzenia nie stanowiący podstawy wymiaru zasiłku, co wiąże się z wyliczeniem średniego wskaźnika składek potrąconych w danym miesiącu stanowiącym podstawę naliczanego świadczenia.
Roczny limit składek uniemożliwia najlepiej zarabiającym roszczenie prawa do wyższej emerytury.
Ustawa zmieniająca ustawę o systemie ubezpieczeń społecznych w części dotyczącej 30 krotności zakłada likwidację ograniczenia w płatnościach składek na ubezpieczenia społeczne. Oznacza to nic innego jak deklarowanie składek na wszystkie ubezpieczenia w ZUS z tej samej podstawy wymiaru.
W tym przypadku składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na zasadzie zakładanej systemowo solidarności społecznej miałyby trafić do systemu i częściowo pokryć bieżącą konsumpcję świadczeń. Ustawodawca wprowadzenie zmian zaplanował na styczeń 2019 r. jednak od samego początku projekt budzi wiele kontrowersji. W środowisku przedsiębiorców pojawiły się zarzuty, że pozostawia pracodawcom zbyt mało czasu na przygotowanie się do nowych przepisów, zwłaszcza pod kątem finansowym oraz uniemożliwia sprawne zaplanowanie w tak krótkim czasie wydatków na pensje kadry zarządzającej. W dyskusję włączyły się również związki zawodowe, które widzą w szerszej perspektywie ujemne skutki zmienionej ustawy i jej negatywny wpływ na sytuację polskich przedsiębiorców.
Pomimo przyjęcia ustawy przez obie izby parlamentu, prezydent przed podpisaniem ustawy skierował ją do sądu konstytucyjnego w celu potwierdzenia zgodności z konstytucją. Trybunał Konstytucyjny na posiedzeniu w dniu 30 października 2018 r. nie podjął decyzji w sprawie. Termin odroczono do 13 listopada 2018 r.