Sposobem wydatkowania środków ZFŚS, który rodzi wśród praktyków dość duże obawy, jest przeznaczanie tych środków na finansowanie tzw. „imprez masowych”. Z jednej strony pracodawcy traktując ZFŚS jako „fundusz na imprezy integracyjne” bardzo często forsują ten sposób wydatkowania jego środków. Z drugiej strony osoby administrujące środkami ZFŚS obawiają się (bardzo często słusznie) reakcji PIP lub urzędu skarbowego.

Dotychczas wielokrotnie w orzecznictwie podkreślano, że podstawowe znaczenie przy prowadzeniu działalności socjalnej ma tzw. kryterium socjalne, które stosowanie jest konieczne przy rozdysponowywaniu środków ZFŚS. Tymczasem przy „imprezach masowych” jedynym kryterium dostępności świadczenia jest zatrudnienie pracownika przez określonego pracodawcę. Ilustrując problem możemy się odwołać chociażby do wyroku z 20 sierpnia 2001 r. (sygn. akt I PKN 579/00), w którym Sąd Najwyższy orzekł, że „pracodawca administrujący środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie może ich wydatkować niezgodnie z regulaminem zakładowej działalności socjalnej, którego postanowienia nie mogą być sprzeczne z zasadą przyznawania świadczeń według kryterium socjalnego, to jest uzależniającego przyznawanie ulgowych usług i świadczeń wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu” lub do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 13 lutego 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 4283/06), w którym sąd orzekł wprost, że zorganizowanie imprezy okolicznościowej (integracyjnej) dla wszystkich uprawnionych, bez uwzględniania ich sytuacji życiowej, stałoby w sprzeczności z warunkami, na jakich może być przyznawana pomoc z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Osoby, które administrując ZFŚS przeznaczają jego środki na finansowanie „imprez masowych” z pewnością ucieszy wyrok SN z dnia 23 października 2008 r. (sygn. akt II PK 74/08), w którym sąd odniósł się odmiennie niż to było w dotychczasowym orzecznictwie do dopuszczalności finansowania ze środków ZFŚS takich imprez. Zgodnie z przywołanym wyrokiem „działalność w postaci imprez masowych, jak pikniki, "andrzejki", organizowanie wycieczek - mieści się w pojęciu działalności socjalnej jako rodzaj działalności rekreacyjnej względnie działalności w postaci różnych form krajowego wypoczynku”. Najważniejsza nowość wynikająca z wyroku SN polega na tym, że zdaniem SN „kryterium socjalne, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych odnosi się jedynie do przyznawania ulgowych świadczeń i usług, nie dotyczy natomiast innych świadczeń i usług, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy”.

Dotychczas przeważał pogląd, że przyznanie każdego świadczenia lub usługi finansowanej ze środków Funduszu wymagało uprzedniego zbadania sytuacji socjalnej osoby uprawnionej, co mogło nastąpić tylko w odpowiedzi na wniosek o przyznanie konkretnego świadczenia lub usługi przewidzianej w regulaminie wydatkowania środków ZFŚS. Z orzeczenia sądu wynika natomiast, że prowadząc działalność socjalną należy rozróżniać dwa rodzaje świadczeń: określone w art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, które mają charakter ulgowy, oraz inne świadczenia i usługi finansowane ze środków ZFŚS, które mają swoje umocowanie wyłącznie w art. 2 ust. 1 ustawy o ZFŚS. Imprezy masowe, o których mowa powyżej, dostępne najczęściej dla ogółu uprawnionych, zaliczają się właśnie do tej drugiej grupy.