Zapewnienie zakwaterowania pracownikom korzysta z ograniczonego kwotowo zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Żaden przepis nie reguluje podobnego wyjątku w odniesieniu do zleceniobiorców. Z tego względu należy przyjąć, że wartość zakwaterowania zleceniobiorcy, finansowanego przez zleceniodawcę, stanowi dla tego zleceniobiorcy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W interpretacjach KAS ugruntowało się stanowisko, zgodnie z którym, choć wyrok Trybunału Konstytucyjnego, sygn. K 7/13 odnosi się do sytuacji podatnika będącego pracownikiem to argumentacja w nim przedstawiona może być stosowana także do zleceniobiorców. W analizowanych okolicznościach „spełnione zatem zostały dwie pierwsze przesłanki, które sformułował Trybunał Konstytucyjny: spełnienie nieodpłatnego świadczenia za zgodą zleceniobiorcy, a korzyść jest wymierna i może być przypisana indywidualnie każdemu z nich.” Wątpliwości jedynie może budzić fakt spełnienia przesłanki trzeciej, a więc rozstrzygnięcie, w czyim interesie świadczenie jest spełniane. „Trybunał stwierdził, że "sytuacja jest zupełnie oczywista w razie wskazania w umowie o pracę określonych świadczeń, które pracodawca będzie wypełniał na rzecz pracownika (mieszkanie służbowe, bilet miesięczny, pakiet ubezpieczenia zdrowotnego, dowóz do pracy itp.)". Akceptując warunki umowy pracownik wyraża zgodę na przyjęcie tych świadczeń, w istocie traktując je jako - stanowiący część dochodu - element wynagrodzenia za pracę. Zdaniem Trybunału, kwalifikacja prawnopodatkowa tego rodzaju świadczeń nie powinna ulec zmianie, jeśli zostaną one zaproponowane w trakcie trwania stosunku służbowego czy stosunku pracy, zawsze jednak po uzyskaniu zgody pracownika. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie - z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej - jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że z braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji, przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.” (wyrok  Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2020 roku, sygn. II FSK 488/18).

Na tej podstawie trzeba uznać, że świadczenie jest spełniane w interesie zleceniobiorcy i to on powinien samodzielnie zorganizować sobie warunki pracy. Jeżeli to zleceniodawca zapewnia mu nocleg, którego kosztami go nie obciąża, to wartość noclegu stanowi dla niego zaoszczędzony wydatek, a więc przychód, który musi zostać opodatkowany.