Skopiuj link
Warunkiem uznania konkretnego świadczenia za przychód ze stosunku pracy jest otrzymanie go przez pracownika od pracodawcy w związku z łączącym strony stosunkiem pracy. Wskazuje na to treść art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej ustawą. Uznaje on bowiem za przychód ze stosunku pracy wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Świadczeniami ze stosunku pracy są zatem świadczenia otrzymywane przez pracownika od pracodawcy w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych. Korzystają one jednak ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy zwolniona z podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.
Odrębnymi przepisami, o których mowa w rzeczonym przepisie, są między innymi przepisy kodeksu pracy określające zasady podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracownika z inicjatywy lub za zgoda pracodawcy, tj. na podstawie art. 102 i następnych kodeksu pracy.
W myśl art. 1031 § 2 i 3 kodeksu pracy pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługuje urlop szkoleniowy oraz zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania. Za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Pracodawca ma obowiązek udzielenia tych świadczeń. Niezależnie od powyższego ustawodawca w art. 1033 kodeksu pracy przyznał pracodawcy uprawnienie do udzielenia pracownikowi dodatkowych świadczeń, w szczególności pokrycia opłat za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.
Z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy wynika, iż ze zwolnienia nie korzystają świadczenia otrzymywane tytułem wynagrodzenia za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Zwolniona z podatku jest zatem wartość świadczeń, które zostały przyznane pracownikowi przez pracodawcę z jego inicjatywy na podstawie art. 1033 kodeksu pracy. Tym samym wartość dofinansowania do studiów dla pracowników korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.
Powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 września 2011 r., nr IBPBII/1/415599/11/AA. W jego ocenie: „przyznawane pracownikom z tytułu kursów angielskiego języka biznesowego i francuskiego języka biznesowego dofinansowanie w wysokości 50% kosztów kursów będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych”.