Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów ze stosunku pracy, oprócz wszelkiego rodzaju wypłat pieniężnych, zaliczyć należy również świadczenia w naturze, wypłacane ekwiwalenty, a także inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Warto tutaj przypomnieć, że zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Uznać zatem należy, iż za przychody pracownika należy traktować każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno w formie pieniężnej jak i niepieniężnej.

To czy dane świadczenie posiada cechy innego nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy należy ocenić pod kątem przesłanek wskazanych przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. Trybunał stanął na stanowisku, iż za inne nieodpłatne świadczenie ze stosunku pracy może zostać uznane świadczenie, które:

• zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z niego w pełni dobrowolnie),
• zostało spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Pracownik, który korzysta prywatnie z służbowego telefonu niewątpliwie robi to dobrowolnie i we własnym interesie. Dlatego też największe wątpliwości budzi trzecia przesłanka. Organy podatkowe zwracają uwagę, że jeśli w umowie zawartej przez pracodawcę z operatorem sieci telefonicznej wynagrodzenie określone jest ryczałtowo, nie jest możliwe ustalenie kosztów przeprowadzonych rozmów prywatnych, a tym samym nie ma możliwości ich opodatkowania. Wskazał na to m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 18 grudnia 2015 r., nr IBPB-2-1/4511-465/15/MD. W ocenie organu podatkowego „o nieodpłatnym świadczeniu można rozważać tylko wówczas, gdy pracownik istotnie nie zostanie obciążony równowartością świadczeń z tytułu wykonywania rozmów prywatnych. Przy czym w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, nawet gdy takie obciążenie nie będzie miało miejsca, to pomimo możliwości zindywidualizowania świadczenia i przypisania go do konkretnego pracownika, nie można mówić o przychodzie z nieodpłatnych świadczeń. Nie ma bowiem możliwości określenia wysokości powstałego przychodu dla danego pracownika. Z uwagi na brak określenia w umowie kosztu 1 minuty rozmowy w opcji umówionego abonamentu (ryczałt), nie jest możliwe ustalenie (na podstawie bilingu) kosztów przeprowadzonych rozmów prywatnych. Z kolei - jak wskazał Wnioskodawca - podzielenie ryczałtowej kwoty abonamentu przez ilość wykazanych w bilingu rozmów, prowadziłoby do nieuprawnionego różnicowania wartości tego samego świadczenia, bowiem w zależności od ilości przeprowadzonych rozmów wartość ta byłaby różna, podczas gdy ogólna kwota abonamentu jest taka sama.”