Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z podatku dochodowego od osób fizycznych wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą, jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł.

Zatem, aby określone świadczenie korzystało ze zwolnienia od opodatkowania muszą zostać spełnione cztery warunki. Są one następujące:

• świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny,
• świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,
• jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł,
• świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.

Zwolniona z podatku jest wyłącznie wartość nieodpłatnych świadczeń, tj. świadczeń, które zostały otrzymane bez świadczenia wzajemnego ze strony podmiotu otrzymującego świadczenie.

Trzeba pamiętać, że w analizowanym przypadku przedmiotowe zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Przepis odnosi się do pracownika w rozumieniu art. 2 kodeksu pracy, czyli osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Osobą pozostającą ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym jest natomiast osoba świadcząca usługi na podstawie umów cywilnoprawnych kreujących stosunek zatrudnienia, np. umowy zlecenia, umowy o dzieło, kontraktu menedżerskiego. Celem tych ograniczeń jest zapobieżenie ukrywaniu pod pozorem upominków reklamowo-promocyjnych innych świadczeń na rzecz pracowników oraz podmiotów pozostających z podmiotem spełniającym nieodpłatne świadczenie w stosunku cywilnoprawnym. Tym samym wszelkie nagrody otrzymane przez pracownika od pracodawcy w związku z udziałem w konkursach powinny zostać uznane za przychód i opodatkowane.