Skopiuj link
O zakwalifikowaniu wykonywania określonych czynności jako pracy decyduje przede wszystkim rodzaj tych czynności. W czasie zwolnienia lekarskiego pracownik może jedynie wykonywać sporadyczne, incydentalne czynności wymuszone okolicznościami. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 października 2006 r., sygn. akt II UK 44/06, „tylko sporadyczna, wymuszona okolicznościami aktywność może usprawiedliwiać zachowanie prawa do zasiłku. W innych przypadkach za sporny okres nie należy się zasiłek, lecz wynagrodzenie za pracę.”.
Wykonywanie przez pracownika pracy w okresie korzystania ze zwolnienia lekarskiego skutkować może utratą prawa do zasiłku chorobowego. Stosownie bowiem do dyspozycji art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Zatem, w przypadku stwierdzenia przez organ rentowy, iż pracownik nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego zgodnie z jego przeznaczeniem i jego zachowanie nie miało charakteru incydentalnego, pracownik może stracić prawo do zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia.
Na zakończenie warto przywołać fragment postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2016 r., sygn. akt III UK 82/15. Wynika z niego, iż podpisywanie dokumentów w imieniu spółki przez prezesa jej zarządu w trakcie przebywania na zwolnieniu lekarskim, choć były inne osoby uprawnione do ich podpisywania, stanowi przesłankę utraty uprawnienia do zasiłku chorobowego. Z drugiej jednak strony Sąd Najwyższy stwierdził, iż podpisanie w trakcie zwolnienia lekarskiego dokumentów finansowych nie może być traktowane jako prowadzenie działalności gospodarczej powodujące utratę prawa do zasiłku chorobowego (wyrok z dnia 17 stycznia 2002 r., sygn. akt II UKN 710/00).