Skopiuj link
Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Przepisy, o których mowa w przytoczonej normie, to przede wszystkim regulacja kodeksu pracy dotycząca podnoszenia kwalifikacji z inicjatywy lub za zgodą pracodawcy (art. 1031 – 1035 kodeksu pracy). Tym samym, jeżeli pracodawca przyzna pracownikowi dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryje opłaty za kształcenie, to ich wartość korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego. Przy czym reguły te dotyczą sfinansowania pracownikom kosztów kształcenia, jak i dofinansowania kosztów kształcenia.
A contrario należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa powyżej, nie dotyczy świadczeń, które pracownik uzyskuje od pracodawcy na pokrycie kosztów swojego kształcenia, zainicjowanego z własnej woli (bez zgody pracodawcy). Wartość tych świadczeń będzie stanowić przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.
Tak samo będzie w przypadku finansowania szkoleń przez zleceniodawcę. Jeżeli zdecyduje się on sfinansować szkolenie swojemu zleceniobiorcy, to wartość tego szkolenia powinien doliczyć do jego przychodów i opodatkować łącznie z wynagrodzeniem. Przychody z działalności wykonywanej osobiście obejmują bowiem wynagrodzenie wynikające z umowy zlecenie, ale także świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane przez zleceniobiorcę w związku z wykonywaną umową. Przy umowie zlecenie nie będzie miało znaczenie, po czyjej stronie leży inicjatywa odbycia szkolenia.