Skopiuj link
Jeżeli okoliczności uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 kodeksu pracy wystąpiły w kilku kolejnych dniach, to termin z art. 52 § 2 kodeksu pracy rozpoczyna bieg od dowiedzenia się przez pracodawcę o ostatniej z tych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z 11 czerwca 1997 r., sygn. akt I PKN 202/97). Aby pracodawca mógł zwolnić pracownika bez wypowiedzenia, musi dowiedzieć się o przyczynie, która uzasadnia takie zwolnienie.
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego:
- termin do złożenia oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia rozpoczyna bieg od zawiadomienia o przyczynie uzasadniającej to rozwiązanie osoby lub organu zarządzającego zakładem w imieniu pracodawcy albo innej wyznaczonej osoby upoważnionej do dokonywania w imieniu pracodawcy czynności prawnych z zakresu prawa pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2000 r., sygn. akt I PKN 590/99),
- uzyskanie przez pracodawcę wiadomości o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie umowy oznacza uzyskanie wiadomości na tyle wiarygodnych, że uzasadnione jest przekonanie pracodawcy o nagannym zachowaniu się pracownika i to w stopniu usprawiedliwiającym niezwłoczne rozwiązanie umowy o pracę (wyrok Sądu Najwyższego z 21 października 1999 r., sygn. akt I PKN 318/99),
- dniem uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 2 kodeksu pracy), gdy przyczyna rozwiązania z pracownikiem umowy jest tożsama z przyczyną wcześniejszego nałożenia na niego kary porządkowej, jest dzień powzięcia przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej nałożenie kary porządkowej (wyrok Sądu Najwyższego z 10 października 2013 r., sygn. akt II PK 13/13).