Skopiuj link
Przepis art. 1741 kodeksu pracy przewiduje możliwość udzielenia pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy. Zazwyczaj rzeczony urlop udzielany jest w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości wykorzystania gotowości pracownika do pracy w ramach istniejącego stosunku pracy, a także gdy pracodawcy współpracują ze sobą i zachodzi konieczność udzielenia wsparcia kadrowego jednemu z nich.
Warunkiem udzielenia urlopu bezpłatnego na podstawie art. 1741 kodeksu pracy jest wyrażenie przez pracownika w formie pisemnej zgody na urlop. Pracodawca nie może udzielić tego urlopu bez akceptacji ze strony pracownika.
Udzielenie urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy wiąże się także z koniecznością zawarcia przez pracodawców porozumienia, w którym nowy pracodawca zobowiąże się do zatrudniania pracownika, a dotychczasowy pracodawca do udzielenia temu pracownikowi urlopu bezpłatnego przez czas, w jakim będzie on świadczył pracę u nowego pracodawcy. W związku z tym jednym z istotnych elementów porozumienia jest ustalenie okresu, przez jaki pracownik będzie świadczył pracę u innego pracodawcy.
Podstawę zatrudnienia pracownika u nowego pracodawcy stanowi zazwyczaj umowa o pracę na czas określony zawarta przez pracownika i nowego pracodawcę. Tym samym pomiędzy pracownikiem a nowym pracodawcą powstaje stosunek pracy. Na jego mocy nowy pracodawca zobowiązany jest wypłacać pracownikowi wynagrodzenie czy udzielać urlopu wypoczynkowego. Natomiast w związku z udzieleniem urlopu bezpłatnego u dotychczasowego pracodawcy stosunek pracy z tym pracodawca ulega zawieszeniu. Tym samym w sytuacji określonej w art. 1741 kodeksu pracy zawsze występują dwa równoległe stosunku pracy: u dotychczasowego pracodawcy i nowego pracodawcy.
Co do zasady, okres pobierania urlopu bezpłatnego nie wlicza się do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Wyjątek w tym zakresie statuuje art. 1741 § 2 kodeksu pracy. Wynika z niego, że okres urlopu bezpłatnego udzielonego w celu wykonywania pracy u nowego pracodawcy wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u dotychczasowego pracodawcy. Inaczej mówiąc okres korzystania z przedmiotowego urlopu wydłuża zakładowy staż pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u macierzystego pracodawcy (m.in. długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę, wymiar urlopu wypoczynkowego, wysokość odprawy pieniężnej w przypadku zwolnień zbiorowych).
Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w art. 1741 kodeksu pracy, wlicza się do stażu pracy dopiero po powrocie pracownika do pracy u dotychczasowego pracodawcy. Jak wyjaśnił bowiem Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 stycznia 2009 r., „z uwagi na szczególny cel urlopu udzielonego na podstawie art. 1741 kodeksu pracy ustawodawca przyznał pracownikowi szczególne uprawnienie wynikające z § 2 tego przepisu, mianowicie okres tego urlopu bezpłatnego wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u dotychczasowego pracodawcy. Uprawnienie to jednak, co oczywiste, nie może być realizowane wtedy, kiedy wzajemne obowiązki stron stosunku pracy pozostają w zawieszeniu. Stosownie do zasady wnioskowania z mniejszego na większe (argumentum a minori ad maius) – skoro uprawnienie to nie może być realizowane w stanie zawieszenia obowiązków stron stosunku pracy, to tym bardziej nie jest to możliwe, kiedy stosunek pracy ustaje, co pociąga za sobą ustanie wzajemnych obowiązków stron. Jedynie zatem reaktywacja zawieszonych obowiązków stron stosunku pracy umożliwia pracownikowi skorzystanie z uprawnienia wynikającego z art. 1741 § 2 kodeksu pracy, a następuje ona z chwilą powrotu pracownika do pracy u dotychczasowego pracodawcy. Z samej zatem istoty omawianego przepisu wynika, że dopiero podjęcie pracy u dotychczasowego pracodawcy, po zakończeniu urlopu bezpłatnego, umożliwia zaliczenie okresu tego urlopu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2009 r., sygn. akt II PK 111/08).