Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, pomimo że nie świadczy pracy, w szczególności podczas:
- urlopu wypoczynkowego,
- urlopu okolicznościowego udzielanego ze względów rodzinnych lub osobistych,
- zwolnienia na poszukiwanie pracy w okresie co najmniej dwutygodniowego wypowiedzenia,
- niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży, poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów,
- szkolenia z zakresu bhp,
- udziału w posiedzeniach komisji bhp,
- przerwy na odpoczynek trwające co najmniej 15 minut, jeśli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin,
- braku możliwości zapewnienia innej pracy kobiecie będącej w ciąży, która pracuje w nocy lub gdy zapewnienie takiej pracy jest niecelowe,
- przerwy na karmienie dziecka,
- pełnienia funkcji związkowej.
Przepisy stanowią, że pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia. Co ważne, wynagrodzenie to nie może być niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę. (art. 81 § 1 kodeksu pracy).