Zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych „od decyzji Zakładu przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego”. Przepis ten stanowi podstawę kwestionowania decyzji wydanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w drodze odwołania do sądu w określonym terminie i zgodnie z zasadami postępowania cywilnego.

Kodeks pracy przyznaje pracodawcy prawo do odwołania pracownika z urlopu w razie wystąpienia okoliczności wymagających obecności pracownika w zakładzie pracy, których nie można było przewidzieć w chwili rozpoczęcia korzystania przez niego z urlopu wypoczynkowego. Oceny, czy zachodzą okoliczności uzasadniające odwołanie pracownika z urlopu, dokonuje pracodawca.

Pracownik w okresie wypowiedzenia może zostać zwolniony z obowiązku świadczenia pracy. Może to nastąpić na skutek jednostronnej decyzji pracodawcy albo w wyniku porozumienia stron. Co do zasady w takiej sytuacji pracownik zachowuje w tym czasie prawo do wynagrodzenia.

Pracownicy mobilni swoje obowiązki służbowe wykonują głównie poza siedzibą pracodawcy. W zakładzie pracy pojawiają się jedynie sporadycznie. Specyfika ich pracy związana jest z odmiennościami w zakresie ustalenia miejsca pracy oraz rozliczenia czasu pracy.

Ustawa z dnia 16 maja 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2019, poz. 1043), która wchodzi w życie 7 września 2019 r., nie tylko zmienia treść obowiązujących już przepisów związanych z wydawaniem świadectwa pracy, jak np. wydłużenie terminów na sprostowanie świadectwa pracy, czy rozszerzenie sankcji za niewydanie w terminie świadectwa pracy, ale wprowadza też zupełnie nowe rozwiązania ułatwiające pracownikom dochodzenie roszczeń w zakresie wydania świadectwa pracy.

Pracodawcy mają obowiązek opłacania składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych m.in. za osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę lub zleceniobiorców zgłoszonych do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. Niekiedy obowiązek ten ciąży również w stosunku do osób współpracujących z osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą.

Pracodawca, który decyduje się na sfinansowanie w pełnej wysokości kosztów wycieczki integracyjnej dla swoich pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu. Taka konkluzja wynika z Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 sierpnia 2017 roku, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.163.2017.1.SJ.

Co do zasady pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego i płatnego urlopu wypoczynkowego (art. 152 § 1 kodeksu pracy). Na wniosek pracownika urlop może zostać podzielony na części (art. 162 kodeksu pracy). Przynajmniej jedna część wypoczynku powinna trwać nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Przepisy prawa pracy otaczają kobiety w ciąży i karmiące dziecko piersią szczególną ochroną. Istotnym elementem tej ochrony jest zakaz zatrudniania tych kobiet przy pracach uciążliwych, niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia, mogących mieć niekorzystny wpływ na ich zdrowie, przebieg ciąży lub karmienie dziecka piersią.

Zgodnie z dyspozycją art. 39 Kodeksu pracy, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.