
Od 26 kwietnia 2023 roku obowiązuje nowelizacja kodeksu pracy, która wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającą dyrektywę Rady 2010/18/UE.
Jednym z nowododanych przepisów jest art. 261 kodeksu pracy. Jednoznacznie zabrania on ograniczania swobody pracownika w wykonywaniu pracy na rzecz kilku podmiotów w tym samym czasie. Zgodnie z treścią § 1 „Pracodawca nie może zakazać pracownikowi jednoczesnego pozostawania w stosunku pracy z innym pracodawcą lub jednoczesnego pozostawania w stosunku prawnym będącym podstawą świadczenia pracy innym niż stosunek pracy”.
Ustawodawca zastrzegł jednak wyjątki od powyższej zasady. Jeden z nich dotyczy sytuacji, w której strony stosunku pracy zawrą umowę o zakazie konkurencji w trakcie stosunku pracy. Drugi zaś odwołuje się do przepisów odrębnych, jeśli przewidują one dopuszczalność wprowadzania analizowanego zakazu.