Ustawodawca przyznał prawo do zasiłku opiekuńczego pracownikowi (ubezpieczonemu) zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki. Krąg podmiotów, nad którymi dopuszcza się sprawowanie opieki określono w art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zasiłek opiekuńczy przysługuje przez okres zwolnienia od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki, jednakże nie dłużej niż przez okres 60 dni, 30 lub 14 dni w roku kalendarzowym, w zależności od podmiotu, nad którym opieka jest sprawowana.
Z ustawy o świadczeniach pieniężnych jednoznacznie zatem wynika, iż zasiłek opiekuńczy przysługuje przez okres korzystania ze zwolnienia od wykonywania pracy ze względu na konieczność osobistego sprawowania opieki. Tym samym zwolnienie uzasadnia nieświadczenie pracy przez okres sprawowania opieki.
O czasie trwania zwolnienia decyduje lekarz. Podejmując decyzję w tym przedmiocie lekarz powinien wziąć pod uwagę rodzaj choroby i stan zdrowia chorego.
- Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych
- Zasiłek rodzinny
- Wydłużenie urlopu rodzicielskiego na skutek łączenia pracy i korzystania z tego urlopu
- Renta z tytułu niezdolności do pracy przyznawana na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z FUS
- Jak prawidłowo wykazać okresy nieobecności pracownika w pracy w dokumentach rozliczeniowych ZUS?
